Çevirmen: Khentimentiu
Zheng Guo Zong, Mu Yi Fan’a kahkahayla cevap verdi.
“Yahu, bu kadar zamandır gerçekleri neden hâlâ kabullenemiyorsun sen ya?”
Sonra bebeği Mu Yi Fan’ın kucağına verdi.
“Al bakalım, işte hamileliğinin kanıtı. Hem bir ay önce yanlış teşhis koymadığımın da ispatı. Şimdi hâlâ çıkıp da bana ‘şarlatan’ dersen seni doğduğuna pişman ederim!”
Mu Yi Fan sessizce bebeğe baktı, sonra gözleri doldu.
Ağlayası geldi.
Ne zaman doğurduğunu bile hatırlamıyordu.
Hem… Bu çocuk ona benzemiyordu bile!
Zheng Guo Zong gülerek devam etti.
“Şuna bak, aynı general. Resmen fotokopisi.”
Zhan Bei Tian bebeği ciddi ciddi inceledi, inceledi ama… çocuğun neresinin kendisine benzediğini çözebilmiş değildi.
Mu Yi Fan şaşkınlıkla Zheng Guo Zong’a baktı.
“Yahu bu çocuğu ben doğurmadım mı? Zhan Bei Tian’la ne alakası var şimdi?”
Zheng Guo Zong omuz silkti.
“E canım, çocuk illa sana benzeyecek diye bir kural yok. Sonuçta, içine tohumu eken kimse, çocuk ona çekebilir.”
“…”
Mu Yi Fan şoktaydı.
“Doktor, sen… Sen ne diyorsun şimdi ya? Resmen diyorsun ki Zhan Bei Tian beni… beni… becerdi mi?! Allah cezanı vermesin, ne zaman çocuk yaptım ben bu adamla?”
Sonra bir duraksadı.
Lan, ben çocuk doğurduğumu fazla mı çabuk kabullendim?
Sonra gözlerini kısmış bir halde Zhan Bei Tian’a döndü.
“Sevgili Zhan Bei Tian, bana neden bir ay önce yalan söyledin, lütfen açıklama yapar mısın?”
Zhan Bei Tian huzursuzca burnunu kaşıdı, sonra apar topar Mu Yi Fan’dan çocuğu kaptı.
“Doktor Zheng, ben çocuğu temizlemeye götüreyim. Sen de Mu Mu’nun göbeğini dik.”
Zheng Guo Zong kafa salladı.
“Olur, olur. Çocuk da üşümesin zaten.”
Mu Yi Fan bağırdı.
“Zhan Bei Tian, geri gel! Açıkla kendini! Şerefsiz herif!”
Zheng Guo Zong hemen araya girdi.
“Aman aman, yeni doğum yaptın, fazla sinirlenme!”
Mu Yi Fan gözlerini devirdi.
“Sinirlenmeyeyim mi? Koskoca adamım ben, nasıl oldu da doğurdum? Bu işte bir gariplik yok mu?”
Sonra bir anda aklına geldi.
Lan… Bu çocuk… Acaba Qing Tian Boncuğu mu?
Ne kadar düşündüyse, o kadar mantıklı geldi.
Allahım ya… O boncuğu karnımda taşımayacaktım işte…
Zheng Guo Zong Mu Yi Fan’ı sakinleştirmeye çalıştı.
“Şimdi çocuğu falan düşünme. Önce iyileş, sonra nasıl büyüteceğini düşün.”
Zhan Bei Tian bodrumdan çıkar çıkmaz Mao Yu, Sun Zi Hao, Lu Lin ve Xiang Guo’yu kapının önünde beklerken buldu.
Dördü de kucağındaki bebeğe bakıyordu.
Hepsinin ağzı açık şok içinde bakıyorlardı.
Ve hepsinin aklında aynı düşünce vardı.
Bu çocuk… hakikaten bizim komutana benziyor.
Uzun bir sessizlikten sonra Sun Zi Hao konuşabildi.
“Şey… Pateonn… Bu… Bu çocuk sizin mi?”
“Ee… Evet.” Dedi Zhan Bei Tian kısık sesle.
Üç kişi çenelerini yerden toplamakta zorlandı.
Tahmin etmişlerdi ama direkt Zhan Bei Tian’dan duyunca daha da şok edici olmuştu.
Bir adam doğurmuştu.
Hem de bu çocuğu doğuran adam, bir zamanlar nefret ettikleri kişiydi.
Zhan Bei Tian sordu.
“Banyo suyu hazır mı?”
Mao Yu hemen atladı.
“Hazır! Mutfağın yanındaki banyoda. Komutan, istersen çocuğa baktırmak için bir dadı ayarlayalım?”
Zhan Bei Tian düşündü.
Bunlar hep erkek. Kadın eli lazım.
“Tamam, git bir teyze bul ama… alt değiştirme, banyo yaptırma işinden anlasın.”
Çocuk özeldi, fazla kişiye emanet edemezdi.
Mao Yu kısa sürede bir dadı buldu.
Kadın resmen anne gibiydi.
Zhan Bei Tian, dadıyu onaylayıp bebeği teslim etti.
Herkes banyoya doluştu, banyo yapmayı, alt değiştirmeyi öğrenmeye çalıştı.
Çocuğun yumuşacık bedeni ellerinde balık gibi kayıyordu.
Tutmaya korkuyorlardı.
Çocuk uyuyunca, Zhan Bei Tian onu odasına götürdü.
Diğer dört adam nihayet yorgunlukla salonda kendileri i yere attılar.
“Yemin ederim, çocuk bakmak inşaat işinden zor. Hâlâ inanamıyorum, komutanın oğlu var!”
“Komutanın çocuğu oldu tamam da… Anası… Yok artık yani.”
Xiang Guo surat asarak yukarı çıktı ve kapıyı çat diye kapattı.
“Asıl kabullenemeyen Xiang Guo… Düşünsene, Mu Yi Fan zamanında Xiang Guo ve Lu Lin’i neredeyse öldürüyordu.”
Lu Lin’in yüzü karardı.
Sun Zi Hao hemen konuyu kapattı.
Geçmişi hatırlatmak istemedi.
Tam bu sırada bodrumdan Zheng Guo Zong’un sesi geldi.
“Ya bir durun, adam gibi dinlenin be!”
Üçü de ayağa dikildi.
Mu Yi Fan yürüyerek geldi.
Ağrısı yoktu ama dikişleri patlamasın diye dikkatliydi.
“Çocuk yeni uyudu. Komutan odasına götürdü.” Mao Yu hızlıca bir açıklama yaptı.
Çocuğu göremeyince Mu Yi Fan iç geçirdi.
“O zaman rahatsız etmeyeyim, senin odanda dinleneyim.”
Zheng Guo Zong onu odasına götürdü.
“Mu Mu, ben oğlumu bulmaya gitmek istiyorum.”
Mu Yi Fan hemen teselli etti.
“Endişelenme, senin oğlan zeki bir zombi. Askerler onu yaralayamaz.”
Zheng Guo Zong hâlâ tedirgindi.
“Ama ya-“
Mu Yi Fan lafını böldü.
“Yahu bu villa sınırından 100 metre uzaklaşsan, zombiler seni löp diye yer. Otur oturduğun yerde! Ben bir iki güne çıkacağım, oğluna haber veririm. G Şehrinin kuzeyine gitsin orada buluşursunuz.”
Zheng Guo Zong endişeliydi.
“General seni bırakır mı?”
“Bırakmazsa kaçarım. Yapmam gereken bir şey var. Kalamam. Şarlatan… Sen Zhan Bei Tian’ın yanında kal. Burası güvenli. Oğlum da senin yanı da olursa içim rahat eder.”
Zheng Guo Zong şüphelendi.
“Yoksa sen? Çocuğu bırakıp gitmeyi mi düşünüyorsun?”
Mu Yi Fan dudaklarını ısırdı, çocuğun sırrından bahsetmedi.
“Sen merak etme. Yarın gitmeye çalışacağım, Zhan Bei Tian’a da söylersin.”
Sonra Mu Yi Fan derin bir uykuya daldı.
Mu Yi Fan uyandığında, Zhan Bei Tian hemen Mu Yi Fan ve doktorla ile konuşmak istedi.
“Çocuğu gördüğünüzde… Fazla şaşırmayın.”
Yorum