Çevirmen: Khentimentiu
Mu Yi Fan, Zhan Bei Tian’ın peşlerinden gelmediğini görünce biraz rahatladı. Aslında düşündükçe garipti ya da belki de mantıklıydı. Zhan Bei Tian gibi biri neden tam da onun gittiği markete, hem de takımıyla birlikte gelmişti? Hem burası şehir merkezinden uzak, diğer marketlere göre daha küçüktü, üstelik onun eskiden yaşadığı villalara da uzak bir yerdi. Ne işi vardı şehrin dışındaki böyle bir yerde?
“Yoksa bana bu olanları önceden bildiğini mi söyleyeceksin?” dedi birden Zheng Guo Zong.
Market macerasından sonra, insan yiyen zombilerin Mu’nun sözünü dinlediğini, hatta oğlundan biraz çekindiklerini fark etmişti.
Eğer Mu bey’in ve oğlunun, bu insan yiyen yaratıklarla hiçbir alakalarının olmadığını söylerse, buna asla inanmazdı.
Aradan biraz zaman geçince, Mu Yi Fan dikiz aynasından Zheng Jia Ming ve Zheng Guo Zong’a baktı, hafifçe başını salladı. Bu da ikisinin içini biraz rahatlattı.
Artık G Şehri bu hale geldiğine göre, bazı şeyleri saklamanın bir anlamı yoktu. Aksine, Zheng Guo Zong’un hiçbir şey bilmemesi onu daha tehlikeye atacaktı. Kıyamet günlerinde nasıl hayatta kalınır bilmiyordu.
Zheng Jia Ming, kendisinin ve arkadaşlarının kaptığı virüsten bahsetti.
“Baba, şu insanları ısıran yaratıklar var ya, onlara ‘zombi’ deniyor. Hani filmlerde gördüğün yaratıklar gibi. Şimdiye kadar zombi filmi izlediysen bilirsin, biri ısırılır ya da tırmalanırsa, birkaç saat ya da birkaç gün içinde zombi olur. Ben ve Mu bey de artık zombiyiz.”
Zheng Guo Zong, oğlunun süpermarketteki zombilerle aynı olduğunu kabul edemedi.
“Ama siz onlardan bariz şekilde farklısınız. Hem kendi düşünceleriniz var, hem konuşabiliyorsunuz. Kendinizi tutup insan yemiyorsunuz bile. Normal insan gibisiniz. Bu nasıl zombi olmak?”
Mu Yi Fan açıklamaya başladı.
“Biz süpermarkette gördüğünüz zombilerle aynı değiliz. Çünkü biz daha güçlü zombilere dönüşüyoruz. Güçlü bir irade sayesinde düşünme yetimizi koruyoruz. Kendimizin farkındayız. Normal insan gibi görünmemizin sebebi de vücudumuzun henüz yaralanmamış olması. Ama bir gün yaralanırsak, o yara iyileşmeyecek, çürüme hızlanacak ve sonunda biz de markettekiler gibi olacağız… bildiğin kokuşmuş et parçalarına dönüşeceğiz.”
“Bu… bu…” Zheng Guo Zong ürperdi.
Mu Yi Fan hemen lafa girdi.
“Şarlatan doktor, merak etme. Vücudumuz belli bir seviyeye ulaştığında, normal insanlardan bile hızlı iyileşebileceğiz.”
Zombiler belli seviyeye ulaştığında, özellikle Zombi Kralı olduğunda, yaraları saniyeler içinde iyileşebiliyordu. Tabii bunu şimdilik anlatamazdı.
Zheng Guo Zong hâlâ oğlunun bir “yürüyen ceset” olduğunu kabul edemiyordu.
“Peki sen nasıl bu… bu zombileri korkutup uzaklaştırabiliyorsun?”
“Zombiler bir nevi ordu gibidir, rütbe rütbedir. Üst rütbeli zombi, alt rütbedekileri komuta edebilir,” dedi Mu Yi Fan.
Zheng Guo Zong merakla ve hafif endişeyle sordu.
“Peki senin rütben ne? Başka zombiler seni kontrol edebilir mi?”
“Şu an tam olarak orta seviyedeyim…” dedi Mu Yi Fan, sonra duraksadı. Aslında zombi kontrol etme gücü geldiğinde orta seviye sayılırdı ama bunu onlara anlatamazdı. Fikrini hemen değiştirdi.
“Eğer bizden daha yüksek rütbeli bir zombi karşımıza çıkarsa, vücudumuz bizi dinlemez hale gelir, onun kontrolüne gireriz.”
Zheng Guo Zong’un suratı asıldı.
“Bu iş hiç iyi değil.”
“Mu bey, siz belli ki çok şey biliyorsunuz. Artık kim olduğunuzu bizimle dürüstçe paylaşır mısınız? Sonuçta aynı evi paylaşacağız,” dedi Zheng Jia Ming.
Mu Yi Fan tabii ki her şeyi anlatamazdı ama suçu babasına atabilirdi.
“Babam bir amiral. Bu yüzden pek çok şeyden haberdar. Ayrıca G Şehri’ndeki Mu Teknoloji Grubu’nu biliyor musunuz? O şirket bana ait. Benim adım Mu Yi Fan. Bana Yi Fan ya da Mu Mu deyin. Mu bey çok resmi duruyor.”
Zheng baba-oğul bu havalı kimliği duyunca afalladı. Bu yüzden her şeyi bu kadar iyi biliyordu demek.
O sırada Mu Yi Fan, yol kenarında açık bir halde duran bir kuyumcu dükkânı gördü ve hemen arabayı kenara çekti.
“Beni bekleyin, hemen geliyorum. Bir şey almam lazım.”
Qing Tian Boncuğu bir haftadır yeşim taşı enerjisi emmemişti. Bu yüzden son iki gündür gece yarısı huzursuzlanıp duruyordu. Eğer acilen biraz yeşim bulamazsa, birkaç güne kadar yaşaması bile zorlaşabilirdi.
Mu Yi Fan dükkândan iyi kalitede küçük bir yeşim taşı alıp çantasına koydu, sonra büyük bir parçayı da arabanın ön koltuğuna yerleştirdi. Karnındaki Qing Tian Boncuğu, yeşim taşını taşırken onun enerjisini emmeye başladı, çok da mutlu oldu.
Arabada, Zheng Guo Zong ve Zheng Jia Ming, Mu Yi Fan’ın büyük bir yeşim taşını taşıyıp koltuğa koymasına şaşkınlıkla baktı.
“Dünya yanmış yıkılmış, sen hâlâ ganimet peşinde misin?” dedi Zheng Guo Zong.
“Hayır, başka bir işim için lazım,” dedi Mu Yi Fan.
Taşı ön koltuğa yerleştirip arabayı çalıştırdı ve sürmeye başladı.
Zheng Jia Ming taşa dokundu.
“Şu durumda yiyecek daha kıymetli değil mi?”
“Tabii ki öyle. Bu arada sizin ev nerede?”
Zheng Guo Zong hemen adres verdi.
Mu Yi Fan gaza bastı ve Zheng ailesinin yaşadığı apartman kompleksine doğru sürdü.
Apartmanın bahçesi çoktan zombilerle dolmuştu. Bir grup zombi et kokusunu alıp hemen onlara doğru koştu ama Mu Yi Fan’dan korktukları için arabaya yaklaşamadılar.
Zheng Guo Zong, bahçedeki zombilerden birinin tanıdık bir yüz olduğunu görünce içi burkuldu.
“Hayatta acaba kaç kişi kaldı?”
Mu Yi Fan dikiz aynasından ona baktı. Kendi yazdığı romanın sonunu hatırladı, Zombiler öldükten sonra dünya nüfusunun onda birinden azı hayatta kalmıştı.
Aracı D bloğun önüne park etti.
“Jia Ming, hadi babanı yukarı çıkaralım, sonra eşyaları taşırız.”
Zheng Jia Ming başını salladı. Mu Yi Fan’a babasıyla ilgilendiği için minnettardı.
Zheng ailesinin evi üçüncü kattaydı. Mu Yi Fan ve Jia Ming önce eve zombilerin girmediğinden emin oldu, sonra eşyaları aşağı taşıdı.
Taşınma bittikten sonra Mu Yi Fan sordu.
“Ben de artık burada kalacağım. Sizin için bir sakıncası olmaz değil mi?”
Mu Yi Fan bu kadar yardım etmişken, Zheng ailesinin buna hayır demesi mümkün değildi. Birlikte kalmaları karşılıklı güvenlik sağlardı.
“Evde üç oda var ama biri çalışma odası. O yüzden Yi Fan, gece birlikte yatarız.”
“Olmaz!”
Zheng Guo Zong bir anda ayağa fırladı. Bunu fark etmesi biraz zaman aldı ama sonunda dank etti.
“Neden olmasın?”
Zheng Guo Zong uzun uzun düşündü ve nihayet bahane bulabildi.
“Erkek erkeğe… olmaz.”
Ya Mu Yi Fan oğluna sarkarsa? Bu ihtimali düşününce içi rahat etmedi. Ne olursa olsun, aynı odada yatmalarına izin veremezdi.
“…”
Son zamanlarda babasının kafasındaki düşünceleri anlayamadığını fark etti.
Mu Yi Fan, Zheng Guo Zong’un ne düşündüğünü bilmiyordu. Tek bildiği, Jia Ming’le aynı odada yatamayacağıydı. Çünkü yeşim enerjisiyle beslenen Qing Tian Boncuğu başkaları tarafından görülmemeliydi.
“Ben çalışma odasında yerde yatarım, sıkıntı yok. Yeter ki bir yer olsun, bana uyar.”
Ama Zheng ailesi misafiri yere yatıracak insanlar değildi. Sonunda karar verildi, Zheng Jia Ming çalışma odasında yatacak, Mu Yi Fan onun odasında yatacaktı.
Mu Yi Fan itiraz etmedi. Musluk suyu kullanmaması gerektiğini söyledikten sonra hemen odasına geçti ve karnındaki Küçüğüne yemek verdi. Ertesi sabah ancak dışarı çıktı.
Banyoda yüzünü yıkadıktan sonra salona geçti. Zheng Guo Zong mutfakta kahvaltı hazırlıyordu.
“Şarlatan doktor, günaydın.”
Zheng Guo Zong arkasını döndü ve gülümsedi.
“Mu Mu, günaydın.”
Mu Yi Fan kanepede gazeteye göz attı. Zheng Guo Zong kahvaltıyı hazırlarken sordu.
“Mu Mu, artık sana çiğ balık veren kimse yok, bizde de sashimi yapacak balık kalmadı. Jia Ming de insan eti yemedi. Peki kendini tutabilecek mi?”
Mu Yi Fan dürüstçe yanıtladı.
“Şimdilik açlık hissetmez. Isırmak gibi bir dürtü de yok. Bu ayı atlatırsa, bir daha acıkmaz. Jia Ming güçlü bir zombi seviyesine ulaşabilir. O zaman sıradan bir insan gibi olur.”
Zheng Guo Zong rahat bir nefes aldı.
“İyi bari.”
Mu Yi Fan gazeteyi bıraktı.
“Şarlatan doktor, birazdan arkadaşımı aramaya çıkacağım. Belki akşama dönerim.”
“Zhuang Bey’i mi arayacaksın?”
Mu Yi Fan başını salladı.
Zheng Guo Zong gülümsedi.
“Arkadaşlarına değer veriyorsun.”
Mu Yi Fan gerindi, kollarını yukarı kaldırdı. Bu sırada tişörtü yukarı kalktı ve göbeği ortaya çıktı.
Zheng Guo Zong tam yemeğini ağzına götürüyordu ki… gözleri fal taşı gibi açıldı, çubuğu elinden düştü. Şok içinde ayağa fırladı, Mu Yi Fan’ın göbeğini işaret etti.
“Mu Mu, karnında ne oluyor?!”
Yorum