Çevirmen: Khentimentiu
Mu Yi Fan, arabayı birkaç kere denemesine rağmen bir türlü çalıştıramadı. Durumu anladığı gibi çocuğun emniyet kemerini çözüp kucağına aldı ve hemen araçtan çıkıp koşmaya başladı.
Daha iki adım bile atamadan yüksek seviye bir zombi tarafından kovalandı ve önü kesildi.
Tam o sırada silah sesleri duyuldu. Mu Yi Fan’ın önünü kesen zombi, başının üstünden gelen kurşunlardan kurtulmak için yana sıçradı.
Kurşunlardan biri Mu Yi Fan’ın ayaklarının dibinden geçti. Adam ödü patlamış halde çocuğu sıkıca kucakladı.
“Hay anasını! Hey, hey, hey, hey! Arkadaşım, biraz isabetli ateş etsen diyorum?!”
Helikopterdeki askerler özür diler gibi bir el hareketi yaptıktan sonra zombiye tekrar ateş etmeye başladılar.
Mu Yi Fan da bu fırsattan istifade çocuğu kucağında koşturmaya başladı ama zombi ona acımadı, hemen peşine takıldı.
Mu Yi Fan bir dükkânın açık kapısından geçerken, zombi de onun ardından öyle bir girdi ki dükkan’ın içindeki her şey yerle yeksan oldu.
Mu Yi Fan çocuğu korumak için kendini siper etti ve yere kapaklandı.
Neyse ki zombi olduğu için acı hissetmiyordu, o yüzden yere düşer düşmez kalkıp yeniden koşmaya başladı.
Yüksek seviye zombi, Mu Yi Fan’ı takip etmeye devam ediyordu, üstüne gelen mermilerden kaçmak için sağa sola sıçrıyor, aynı zamanda Mu Yi Fan’ın yolunu da kesiyordu.
Mu Yi Fan durumu fark edince iki adım geri çekildi. Sağına soluna baktı ve gözlerini kıstı.
“Tamam,” diye içinden geçirdi, “bu sefer bilet tek yönlü… Kaçacak yer kalmadı.”
İçinden mırıldandı.
“Tian sakın çıkma, uzayına kaç, tamam mı?”
En büyük korkusu, zombinin çocuğuna zarar vermesiydi.
Mu Qing Tian, onun kucağında kafasını kaldırıp dışarı baktı ve tatlı sesiyle mırıldandı.
“Geliyor.”
“Kim geliyor?” Mu Yi Fan sersemledi.
Zombi onun dalgınlığını fark etti. Gözlerini kıstı, parmaklarını pençe gibi açtı ve sıçrayarak kafasına doğru atıldı.
Mu Yi Fan arkasındaki tezgâha çarptığı ve düştüğü için kaçamadı. Tezgâhın üzerindeki aynadan, zombinin pençelerinin tam üstünde olduğunu görünce gözleri fal taşı gibi açıldı.
Tam kafası delik deşik olacakken bir silah sesi daha geldi.
Zombi kurşundan son anda sıyrıldı ama arkasındaki cam dolap paramparça oldu.
Mu Yi Fan öylece kalakaldı. Sonra kapının önünde soğuk bakışlı, yakışıklı bir adam gördü.
“Bei Tian.”
Yok artık!
Ana karakter burada mı?!
Ölmeden önce görmek istediğim son şeyi mi görüyorum?
Sonra kafasını yokladı.
Hayır be, ölmemişim ki.
Zhan Bei Tian içeri girdi, yüzü buz gibiydi. Zombiye birkaç kurşun daha sıktı.
Mu Yi Fan’a bakarken suratını buruşturdu, çocuğu kucağına aldı.
“Hâlâ kaçamadın mı?”
Mu Yi Fan hafifçe utandı ama hemen toparladı.
“Tamam tamam, çıkıyorum.”
Ama kristal çekirdeği hâlâ onun üzerindeydi. Zombi de bu yüzden peşini bırakmazdı.
Nitekim öyle de oldu, yüksek seviye zombi aniden tekrar ortaya çıktı.
Zhan Bei Tian hızlıca ateş etti. Zombi, kurşunlardan sıyrılırken Mu Yi Fan’ın cebini pençeledi. Cebe büyükçe bir delik açıldı.
Ve o an…
Kristal çekirdek yere düştü. Yuvarlana yuvarlana dükkânın ortasındaki dört ayaklı masanın altına gitti.
Mu Yi Fan, cebini yokladı ve feryat etti.
“Ayy! Kristalim!”
Zhan Bei Tian duruma göz gezdirdi. Zombinin de çekirdeğe hamle yapacağını anlayıp silahını doğrulttu.
Ama o anda başka bir şey oldu.
Kristale yaklaşan zombi, ansızın bir güçle duvara çarpıldı.
Tam kalkıp tekrar yaklaşmak isterken bacaklarının buzla kaplandığını fark etti.
Gözleri şüpheyle doldu. Buz ayaklarından yukarıya doğru tırmanıyordu.
Zhan Bei Tian buz gibi bir bakışla yürüyüp kristal çekirdeği yerden aldı, cebine koydu ve silahını zombiye doğrulttu.
Mu Yi Fan bu sahneyi görünce, zombinin gözlerine takıldı. O bakışlar ona bir yerden tanıdık geliyordu.
Zhan Bei Tian tam tetiğe basacakken, Mu Yi Fan önüne geçti.
“Dur! Bekle!”
Zhan Bei Tian ona kuşkuyla baktı.
Mu Yi Fan hemen adamın koluna sarıldı.
“Zhan Bei Tian, ne olur ona kıyma.”
Bunun biraz saçma bir istek olduğunu biliyordu ama içi el vermiyordu.
Zhan Bei Tian kaşlarını çattı, sonra Mu Yi Fan’ın yalvaran bakışlarına karşı koyamadı ve silahını indirdi.
“Hadi gidelim.”
Mu Yi Fan, “Aman adam fikrini değiştirmeden çıkalım” diyerek Zhan Bei Tian’ı hızla dükkândan çıkardı.
Tam çıkarken, bir kez daha zombiye dönüp baktı ve derin bir nefes aldı.
***
Dışarıda, tanınmaz hâle gelmiş bir arabaya vardılar. Zhan Bei Tian çocuğu ona verdi ve arabaya bindirdi.
Mu Yi Fan, plaka numarasına bakınca gözlerini kısıp söylendi.
“Bu… bu benim villadaki BMW değil mi? Ne olmuş buna böyle?!”
Araba resmen hurdalıktan çıkmış gibiydi.
Zhan Bei Tian sadece şöyle bir baktı, tek kelime etmeden sürücü koltuğuna geçti.
Mu Qing Tian tatlı sesiyle açıkladı.
“Buraya gelirken ordu zombileri bombalıyordu, arabayı o hâle o bombardıman getirdi.”
“Sen ciddi misin?! Araba bomba altında kalıp da hâlâ çalışıyor mu?!”
Ve ardından aklına bir şey geldi, Mu Yi Fan’ın gözleri doldu.
“Yani… sırf beni bulmak için mi geldin?”
İçinden bir karışık oldu. Arabada oturan adama sessizce baktı.
“Hâlâ arabaya binmedin mi?”
“Geliyorum!” diyerek çocuğu kaptığı gibi yolcu koltuğunun kapısını açtı.
Ama kapı gürültüyle yere düştü.
Zhan Bei Tian:“…“
Mu Yi Fan: “…“
Mu Qing Tian: “…“
Zhan Bei Tian derin bir iç çekti.
“Arkaya otur.”
Mu Yi Fan mecburen arka kapıyı açtı, çocuğuyla birlikte arkaya geçti.
Yolda herkes sessizdi. Mu Qing Tian hemen uykuya daldı.
Mu Yi Fan ise kıpırdamaya bile korkuyordu. Ana karakter hâlâ sinirli olabilir, bir tane çakarsa diye tedirgindi.
Ama kristal çekirdek Zhan Bei Tian’ın cebindeydi. Onu geri almalıydı.
Ceketini çocuğun üstüne örttü. Sonra yavaşça öne doğru eğilip, sürücünün cebine elini uzattı…
Ama tam o anda…
Zhan Bei Tian onun elini bileğinden tuttu!
Mu Yi Fan bir anda irkildi, çekmeye çalıştı ama adam bırakmıyordu.
Zhan Bei Tian ciddi bir ifadeyle sordu.
“Villadan gizlice kaçmanın sebebi sırf bu kristal çekirdeği bulmak için miydi?”
Mu Yi Fan cevap vermedi.
Zhan Bei Tian onu koltuktan çekmeye başladı.
“Doğru mu?!”
Mu Yi Fan panikle cevapladı.
“Dur çekme! Çocuk ezilecek!”
Ama adam hâlâ bırakmadı.
“Tamam tamam, evet! Sırf çekirdek için kaçtım!”
Zhan Bei Tian hâlâ tutarken bir soru daha geldi.
“Neden bu kadar önemli senin için?”
Mu Yi Fan, derin bir nefes alıp dürüstçe cevap verdi.
“Çünkü insan eti yemek istemiyorum. İnsan görünce açlık hissetmek istemiyorum. Açlıktan delirmek istemiyorum. Bu çekirdekle seviyemi atlayıp, daha insana yakın bir zombi olmak istiyorum.”
Zhan Bei Tian bu sözleri duyunca, yavaşça bileğini bıraktı.
Yorum